Dag 7 De dag van foute beslissing, hagel en regen

Om half negen vertrokken. Een spannende dag. Ga ik de eerste "grote beklimming" redden qua afstand of wacht ik tot morgen. Hangt grotendeels van weer en wind af. Als gaat regenen dan stop ik er voor. Al snel van de camping gaat het al mis, niet het weer, maar de route. Ik volg een fietser bordje, maar die stoppen. Ik besluit rechtdoor te gaan. Achteraf een foute beslissing. De helling wordt al snel steil en nog steiler. Op een gegeven moment niet meer te fietsen. Ik loop verder. Kom op een punt van ga ik terug of verder. Weer terug voelt zo zinloze inspanning. De berg eindigt toch wel een keer. Het pad stopt en wordt een graspad. Ik ga door. Een bergpas door het bos, en nog steeds te steil om te fietsen. Nu ga ik zeker door. Eindig op de top van de berg in een weiland. Het landbouwer pad geeft hoop. Na een uur klauteren bereik ik de weg, slechts twee kilometer verder. Maar wel een voldaan gevoel, doorgaan loont.
Na Ehningen moet ik een immens hek openen om het natuurpark Schonbuch in te fietsen. Wat een prachtig natuurgebied. Weer onverhard pad natuurlijk, maar dat ben ik inmiddels gewend. M'n fiets ziet er uit als een beest. Na het afsluitende hek weer netjes te hebben gesloten (waarvoor weet ik niet, geen beest gezien) rijdt ik naar de grote stad Tubingen. De laatste vijftien kilometer is dalend. Lekker tot rust komen voor de grotere beklimming van de Swabische alm. In tegenstelling tot vanmorgen gaat de middag een stuk vlotter. Ik besluit om half drie om het er maar op te wagen. Een beklimming van zo een tien kilometer met grotendeels vijf tot zeven procent stijging. Het gaat eigenlijk wel lekker twee keer onderweg even gerust. Geen fietser tegengekomen. Alleen langsrazende auto's. Na het rusten zijn de benen verzuurd. Ik herken het gevoel van vorig jaar in Spanje. Das niet fijn. Maar na een halve minuut fietsen weer over. Het is fris en winderig onderweg omhoog. Maar wel wind mee. Alle beetjes helpen. Als ik boven ben moet ik nog drie kilometer stijgen naar de camping. Er zijn daar ook mobile homes te huur. Gewoon ouwe caravans meestal.. Ik kom bij de receptie. Die blijkt vandaag gesloten vanaf 12.30 uur. Ik overweeg m'n tent gewoon neer te zetten, maar de lucht toont steeds onheilspellender. Ik besluit door te rijden naar een vakantieparkje. Twee kilometer afdalen, maar dan weer 300 meter 10% stijging. Het is altijd zo dat hotels etc op bergtoppen liggen. Weer lopen dus. In zit nauwelijks in het Duitse center parcs huisje of onweer, donder en regen barsten los. Blij dat ik even ben doorgereden.

Oja, voordat ik het vergeet de fazant hoor ik overigens vrijwel dagelijks. Mooi om te horen. Evenals de vele spechten, eekhoorns en Vlaamse gaaien. Heerlijk genieten van het landschap.

95 km Pfortzheim Tubingen Erpfingen