Dag 14 Gardameer blijven of naar Verona
Blijf op de hoogte en volg Erik
04 Mei 2015 | Italië, Verona
Ik hen in eerste instantie nog niet besloten wat te doen. Na het halen van de broodjes en een papieren krant is het nog niet echt gezellig zonnig of zo. Niet echt gezellig. Ik kan tot 12 uur vertrekken en besluit om 11 uur om in te pakken. Ik rijd in eerste instantie via Cola, maar dat is steeds op en neer over venijnige heuvels en besluit het laatste stuk over de vluchtstrook van de provinciale weg te rijden. Ik ben niet de enige fietser, maar het blijft niet echt comfortabel. Binnen een poep en een scheer heb ik de laatste tien kilometer afgelegd, dus ik ben om half twee midden in het centrum. Vond een hotelletje voor weinig op tweehonderd meter van de arena en in de afgesloten garage een mooie plek voor de fiets. Na douchen en spullen wassen ga ik de stad in. Ik haal een eerste mooie stempel bij een kerk en loop langs de adige rivier. Stomtoevallig precies hetzelfde rondje als twee jaar geleden met Caroline. Grappig. Verona centra citta is oerend druk. Veel jongeren, blijkbaar op een schoolreis of zo. Ik merk dat ik mij erger aan de drukte. Ik ben al zo veel dagen alleen in de wijde ruimte. Denk dat dit de oorzaak is. Ligt niet aan de mensen. Ik zoek een zitplek en ga maar mensen kijken. Leuk om te zien zijn al die oude heren die er helemaal gesoigneerd bij lopen. Colbertje, nette schoene en vervolgens lopen te paraderen. Als een doffer opzoek naar een te verschalken duifje. En niet een, maar wel tientallen van dit soort heertjes. In alle soorten en maten. Het lijkt alsof ze elkaar in ieder geval geen blik waardig gunnen. Op het platteland is dit heel anders. Daar zoeken ze in de ochtend elkaar juist op en zijn luidruchtig met elkaar aan het kletsen. Veel handgebaar, veel emotie. Als E mij zien dan stoppen ze vaak even. Kijken met enige verbazing naar rare snoeshaan en zeggen welgemeend "save" of "bon giorgno", om daarna weer verder te gaan waar men is gebleven. Ik ben er wel een tussen gaan zitten zo rond een uur of elf, maar daar ben ok mee gestopt. Ze blijven je namelijk in rap Italiaans toespreken. Het interesseert ze niet als je duidelijk maakt dat je de heren niet begrijpt. Het clubje praat gewoon door. Vaak eerst tegen mij en daarna mijn reactie evaluerend met elkaar.
Terug naar Verona. Ik heb heerlijk gegeten in een klein restaurant achter het hotel in een steegje. Glaasje Valpolicella er bij. Tot slot een geaaid grappa van het huis en rollend naar het hotel.
30 km Lazise Verona