Dag 8 Storm,wind,hagel,regen-niets houdt mij tegen

De dag begon met sneeuw in het Zwarte woud.. Ik moest mijn broodjes ergens buiten ophalen. Ik op m'n slippers naartoe. Mijn voeten vroren er zowat af. Nachtvorst. De hagel en sneeuw bleven zelfs liggen. Wat later dan gebruikelijk, zo rond negen uur, op de fiets gestapt. Koud, ijskoud. En regen. Voor het eerst dus met regenpak aan vertrokken. Na wat zoekwerk kom ik weer op de geplande route. Vier laagjes en een regenjack houdt mijn lijf wel warm, maar mijn handen en voeten. Brrr. Als eerst de gewone sokken, inmiddels doorweekt, omgewisseld in de waterdichte exemplaren die ik mee heb en nog niet gebruikt. Dat helpt. De twee paar handschoenen helpen niet voldoende tegen de wind. Ik naar de supermarkt gereden om wat boodschappen te doen, bananen cola en walnoten gehaald. Toen maar even van die dunne plastic zakjes van de groente extra meegenomen en om m'n handen gedaan. Geen gezicht, maar helpt geweldig tegen de wind en dus kou. Het blijft regenen tot ongeveer twaalf uur. Ik ben dan in sigmaringen. Een prachtige plaats met een grote vesting die je kunt bezoeken. Daar had ik nu net even geen zin in, ondanks het vriendelijke aanbod van de dame toen ik daar een stempel haalde. Ze knikte begrijpelijk. Ik zag er niet uit zo met dat regenpak. Een van de plaatselijke konditoreien heeft ook eten, dus ik eet een lekkere warme hap. Ondertussen is het droog geworden, maar nog wel erg koud. Zonder regenpak probeer ik verder te gaan. De wind heb ik tegen, maar het daalt overwegend, met een stuk of vijf, zes meer dan stevige klimmetjes. Acht tot tien procent af en toe, maar bijna nooit langer dan zeven/achthonderd meter.
Ik moet zeggen fietspaden aanleggen dat kunnen die Duitsers wel. Zelfs tot in het diepe zuiden vrijwel overal fietspaden en goede bewegwijzering. Regelmatig onverharde paden. Met die regen zie je zelf en de Santos er uit als een beest. Die fietspaden maakt het veel relaxter fietsen dan Frankrijk. Daar wordt je door jachtige moeders op weg naar school of supermarkt elke keer bijna voor je donder gereden.

Ik merk dat ik erg geniet van de omgeving en langzaam weer in de fietsmodus te komen. Een vreemd soort conditionering van gewoon elke dag het patroon. De stilte op de fietspaden door bossen en landerijen komt ook over jezelf.

Ik had in het routeboek wat overnachtingsmogelijkheden gezien in Oversiggingen, maar daar om vier uur aangekomen was het gastehaus tot half zes dicht en voor de camping is het echt te onbestendig. Stel je voor zo een hagelbui op je tent. Ik denk dat de stenen er dwars door heen gaan. Ik zou in het boek en kom uit bij een hotelletje in Roggenbeuren. Vlak langs de route, maar uiteraard eerst weer een stevige helling op. Goed internet, dus eindelijk de verslagen online. de plaatselijke specialiteit met een lekkere Weizen en langzaamaan naar de kamer. Morgen richting Oostenrijk.

90 km Erpfingen Sigmaringen Pfullendorf Roggenbeuren