Dag 34. Het einde van de weg
Blijf op de hoogte en volg Erik
16 Juni 2014 | Spanje, Fisterra
Ik rijd tegen half tien weg door een tot leven komend Santiago de Compostela. De rolluiken van de winkels gaat krakend omhoog. Mensen lopen met papieren onde hun arm gehaast door de brede straten. Vast op weg naar kantoor. Ik fiets langzaam door de straten. Met m'n jasje aan, maar wel in korte broek natuurlijk. Het is net even te fris. Eenmaal buiten het centrum schiet ik als een speer vooruit. Alles gaat naar beneden.
Na zo een twintig minuten verlaat ik de grotere weg om de camino op te zoeken. Lekker rustig met nauwelijks autoverkeer. Maar wel veel wandelaars. Meer dan ik verwacht had. Vrijwel geen fietsers te zien. Er zijn best nog wat hoogte verschillen, maar dat is altijd op de camino. De grote wegen worden uitgevlakt. De camino gaat op en weer neer. Jasje gaat uit. Het is weer erg warm geworden. Schat zo een 28 graden.. Er vliegen regelmatig insectenbeesten tegen mijn hoofd. Voel je stevig op je gezicht. Goed dat ik een bril op heb. Je moet zo een beest niet in je oog krijgen. Paar keer tegen m'n bril gevlogen.
Het gaat erg lekker en relaxed. Stevige windkracht mee. Geeft mij soms het gevoel alsof een onzichtbare hand mij de berg op duwt. In een mum van tijd zit ik op 45 kilometer. De helft naar Finisterre. En het is pas 1 uur. Naar de nog komende route kijkende -logisch veel dalen richting zee- besluit ik om lekker door te rijden. Kom op aanwijzing van een boer. Of wel over een flink stuk onverhard, maar dat hoort ook bij de camino. De route staat erg goed aangegeven.
Na iets van 65 kilometer een mega lange afdaling en dan zie ik de Atlantische oceaan! Blauw water en helder. Een pracht gezicht. Nog ongeveer 25 kilometer te gaan. Uiteindelijk kom ik na nog twee gemeen steile klimmen bij het eindpunt. "Faro Finsterre". De vuurtoren met even er voor het kilometerpaaltje met km 0,000.
Door de soepele rit nog veel door m'n hoofd laten gaan. Mijn familie, de politiek, vrienden en ambities.
Bij het eindpunt valt alles even van mij af. Alsof er een knop omgaat. De afgelopen weken geen stress, geen druk, maar de tocht. De weg is geëindigd. Geen weg meer. Even geen doel. Rust. En dan binnenkort weer een nieuwe uitdaging. Er is een lijstje.
Caroline, dank voor dat je mij deze kans hebt gegund. Een geschenk, zo zie ik het.
Foto's gemaakt. IJsje gegeten. En na wat rondlopen en zitten weer terug naar Finisterre stad. Plekje voor de nacht zoeken. Morgen met de bus naar Santiago de Compostela terug. Morgen en woensdag de stad verkennen, wat souvenirs en een grote tas voor alle bagage kopen. Dan voorbereidingen treffen voor de terugreis. Meeste zorgen maak ik mij of er op de luchthaven wel materiaal voorhanden is om mijn fiets te verpakken. Als ik de diverse publicaties op internet zie komt dat wel goed, maar toch.
Donderdag avond vlieg ik na ongeveer 3100 kilometer lange tocht met fiets en bagage(letterlijk en figuurlijk) weer terug.
95 km
Santiago de Compostela - Finisterre
-
16 Juni 2014 - 21:46
Christien:
Stress weg
Druk weg
Genieten.
Straks pas weer nadenken -
17 Juni 2014 - 09:26
Maja Van Campen:
Het is echt fijn, dat je het thuisfront bedankt, goed van jou!
Welkom op de weg terug, Maja -
17 Juni 2014 - 19:52
Nancy:
Erik,
Ik wil jou Feliciteren. Dat zal ik dan doe als ik je persoonlijk zie.
Wat heb ik genoten van jou verslagen Camino per fiets naar Santiago de Compostela!
En zal er ongetwijfeld een moment komen dat je ons iets vertellen gaat over deze door jou genoten reis.
Dan rest mij jou alleen nog een goede reis terug naar huis toe te wensen.
Vriendelijke groetjes van een trouwe lezer Nancy.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley